Yerleşmeden De Aidiyet Kurabilen Bir Yolcunun Dünyası: ‘Göçebe Orman’

Sanatçı Görkem Dikel, altıncı kişisel sergisi Göçebe Orman’da, kök salmakla yola çıkmak arasında gidip gelen bir varoluş hâlini soyut resimlerle anlatıyor.
Tuval üzeri akrilik ağırlıklı işlerin yanı sıra, ahşap gibi doğal malzemelerle üretilmiş karışık teknik çalışmalar da sergide yer alıyor.

Ormanın sabit değil, hareketli bir canlı gibi olduğunu hatırlatan bu işler; kökler, miselyum ağları ve doğanın döngüsel yapısı üzerinden, kimliğin sabitlenemeyecek bir şey olduğunu öneriyor. Rosi Braidotti’nin “göçebe özne” kavramından ilhamla, sürekli dönüşen bir varlık hâlini işaret ediyor.

Sergide baraka ve ahşap ev formlarını andıran yapılar, konar göçer yaşam izleri ve primitif figürler de dikkat çekiyor. Dikel, bu imgelerle hem kişisel hem de kolektif hafızadaki göçebeliğin izini sürüyor.

Göçebe Orman, sabitlik yerine hareketi, tek bir merkez yerine çoklu bağlantıları öneriyor. Her resim, izleyeni başka bir köke, başka bir yöne, başka bir soruya yönlendiriyor. Tıpkı yerleşmeden de aidiyet kurabilen bir yolcunun dünyası gibi…