Zahit Büyükişliyen, yeni sergisini duyurdu; “Kod Adı: Görünmez Kentler” olan serginin “Galeri Bedri Rahmi”de olduğunu belirten bir de görsel vardı. Beylikdüzü Atatürk Kültür Sanat Merkezi içinde imiş bu galeri… Ancak ne belediyenin sayfasında ne de yerel medyada haberi bulunuyor. (10.06.2023 öğleden sonrasında ekledilerse bir şey diyemem…)
Ekonomik zorluklar, işsizlik, pahalılık, sosyal sıkıntılar, öğrencilerin durumu, siyasal sorunlar derken -tabii, seçim dönemine de girildi- sanatın kültürün yeri iyiden iyiye arka sıralara kaydı. Oysa geçenlerde de (11. Uluslararası Antakya Film Festivali tanıtımı nedeniyle) yazdım; İkinci Dünya Savaşından yerle bir edilmiş çıkan Almanya, önce tiyatro binalarını yapmış, hastane, yol yapımları ise daha sonra… Demek ki sorunlardan kurtulmanın en hızlı ve en kalıcı yolu, sanat kültürden geçiyor. Ama bizim belediyelerimiz, ne hikmetse, sanat ve kültüre hiç mi hiç önem vermiyor, ya da öne çıkarmıyor.
Kavramlarla örülmüş…
Sergi ve açılışla ilgili bilgi alamayınca Zahit Büyükişliyen’le bağlantı kurdum. Anlaşılan o ki, çevre duyarlılığına eğilmiş bu kez sanatçı. Italo Calvino’dan el elmiş, onun “Görünmez Kentler”inden… Kurmaca kentler oluşturmuş, ama siz yaşadığınız kentle (veya sevdiğinizle) buluşturuyorsunuz ister istemez. Çünkü her insan kendi düş(ünce) dünyasında kurduğu kente yaşamak ister; yaşayamıyorsa o yerleşimi kendi kentine dönüştürür.
Burada durmak gerekir… Zahit Büyükişliyen de diğer tüm sanatçılar da sadece kentleri değil yaşamı değiştirmek için yazıp çizer, resmeden filmini çeker. Etik, estetik ve özgünlük kavramlarıyla yoğurdukları o yaşamda herkesin bulunması ana amaçlarıdır da sosyal, siyasal, toplumsal kültürel, jeolojik koşullar izin vermez pek. İşte, en tam da o zaman o yapıtın (burada resim) içinde bulursunuz huzuru, mutluluğu, heyecanı ve aşkı.
Resim mesajı içinde barındırır; dolayısıyla Büyükişliyen’in tablolarında olduğu gibi birebir somut yoktur, ama sizi götürdüğü yer gerçekten somuttur. Rengine, kompozisyonuna, çizgilerin buluşmasına ya da içinde gördüğünüze bakarak kendinizle barışırsınız. Ressamın, “ben resmimde mesaj vermiyorum” demesine sakın kanmayın, baştan ayağa mesaj yüklü tüm resimler. Ben sevgilimle kendimi görürken, yanımdaki, öğrenciydi, sınavlarını gördü; belki bir başkası başka duygularla bambaşka şeyler görüyordur. Bana kalırsa bütün yöneticileri götürmek gerekir galerilere, sergilere, dünyayı tanımaları için… Sokağa çıkmadıkları için güncel yaşamı tanımıyorlar (buna illa ki pahalılık, işsizlik, trafik yoğunluğu diye bakmamak gerekir), böylelikle somut koşulları düş(ünce) dünyalarında görürler.
Zahit Büyükişliyen, akademisyenliğinin de verdiği duyguyla, kavramlar üzerinden oluşturduğu çizgide resim yapıyor. Daha önce, Vivaldi, Don Kişot, İstanbul, İskenderun, taşlarla bir arada ve benzeri kavramlar yolunda bu kez beton yığını şehirlerin sıkıcılığından kurtulmak, ufku görebilen bir yerde yaşamak istiyor; ”Görünmez Kentler” çalışmalarıyla…
Her ne kadar Beylikdüzü Belediyesi, internet sitesinde “Kültür Sanat” sayfası açmamışsa da, Kültür Sanat Dairesi oluşturmamışsa da, Atatürk Kültür Sanat Merkezi içinde yer alan Galeri Bedri Rahmi ile çok iyi bir şey yapmış. Geniş bir galeri Bedri Rahmi; aydınlık, ferah. Büyükişliyen’in resimlerinin yaydığı o enginliği daha da genişletiyor.
Korkut Akın
