Leonardo da Vinci‘nin dünyaca ünlü “Mona Lisa” tablosu üzerine yapılan yeni bir çalışma, eserin altında karakalem çizim olabileceğine dair kanıtlara ulaşarak Rönesans ustasının ünlü portesini oluşturmak için bir taslak kullandığını öne sürdü.
Multispektral analiz tarafından tespit edilen eskiz, büyük olasılıkla, bir taslağı tuvale aktarmak için bir yöntem olan spolvero tekniği kullanılarak oluşturuldu. Bahsedilen teknik, görselin ana hatları boyunca delinen ve kömür kullanılan, taslağı tuvale aktarmak için kullanılan bir yöntem.
LOUVRE DAVET ETMİŞTİ
Araştırma, bulgularını Lionel Simonot ile Journal of Cultural Heritage’da yayınlayan bilim insanı Pascal Cotte tarafından 15 yıllık bir süre boyunca yapıldı. 2004 yılında Cotte, artnews.com haberine göre Mona Lisa’yı 13 dalga boyundan yansıyan ışığı algılayabilen, yüksek çözünürlüklü multispektral kamera olan öncü Lumiere Technology kamerası ile dijital ortama taşımak üzere Louvre tarafından davet edilmişti. Lumiere teknolojisi ayrıca, odun kömürünün yüzeyine yansıyan zayıf ışık yoluyla kömür alt çekimlerini tespit etmek için kullanılan modern kızılötesi reflektografiyi kullandı.
ÇOK UZUN SÜRELİ YARATICI EYLEM
Cotte, “Mona Lisa”nın elindeki ve saç çizgisindeki – resmin daha açık renk alanlarındaki – spolvero izlerini tespit etti ve Leonardo’nun pozu değiştirerek başını, izleyiciye doğrudan bakması için çevirdiğini ortaya çıkardı. Bu analiz ayrıca saç tokası gibi görünen bir şeyi de kaydetti.
Portrenin yapıldığı tarihlerde Floransa’da moda olmadığı bilinen bu aksesuar akla farklı sorular da getirdi. Express ile yaptığı röportajda Cotte, saç stilinin daha tipik olarak tanrıça veya Meryem Ana tasvirlerinde kullanıldığı için detayın alegorik olabileceğini belirtti.
Çalışma ayrıca -Mona Lisa’nın bilinen en eski stüdyo kopyasına sahip olan Madrid’deki Prado’da sergilenen resim gibiresmin daha fazla kopyasını oluşturmak için bu çizimin kullanılmış olabileceğini de ortaya çıkardı. Çevirisinin Artdog’da yayımlandığı haberde Cotte, “Bu keşifler, eserin yaratılışının gizemini artırıyor ve en nihayetinde eserin, on yıla ve birkaç aşamaya yayılan, çok uzun süren bir “yaratıcı eylem” olduğunu anlıyoruz” şeklinde belirtiyor.
